عالیا میرچی نزدیک به دو دهه است که می سراید و می نویسد. آثار عالیا در نشریات ادبی ایران و خارج از ایران منتشر شدهاند. پس از مهاجرت او به استرالیا، شعرهایش حالوهوایی دیگر یافته اند؛ آینهای از سرگشتگی، بازخوانی هویت، و پیوندی تازه با زبان مادری. او شاعریست با زبانی تصویرگر، سرشار از تخیل، صنایع ادبی و مفاهیم فلسفی.
برای او، شعر راهیست برای نزدیکی صمیمانه به انسان، روان او و عواطف پنهانش؛ نگاهی پرسشگر و گاه روانشناختی که از لایههای ناپیدای ذهن و احساس پرده برمیدارد. با همین نگاه، گاهوبیگاه به نقاشی و عکاسی نیز روی میآورد؛ با شیوههایی شخصی و بیادعا برای لمس جهان و گفتوگویی بیواسطه با زیبایی.
دو مجموعه شعر از او به نام های «سقوط سیاره ساکن» در سال ۱۳۹۶ و «دریا زیر سقف مهاجر» در سال ۱۴۰۰ توسط نشر روزگار در ایران منتشر شده اند و کتاب سومش «آوای مینروا»، به دو زبان فارسی و انگلیسی، آماده انتشار است.
